یک شروع ساده
به نام خدا
سلام
این اولین یادداشت من است.
چند روزی است که من "وبلاگ دار” شده ام اما مجالی برای نوشتن نداشتم.
الان چند دقیقه وقتم خالی شد و من هم از فرصت استفاده کردم و آستینم را بالازدم تا بنویسم.
نوشتن خیلی خوب است، حتی اگر هیچ کس یادداشت تو را نخواند!
مثل اینکه در دفترچه ی خاطراتت بنویسی و آن را چهار قفله کنی و بگذاری در جایی؛ توی کمدی، کشویی، پستویی قایم کنی؛ تا فقط و فقط خودت آنرا ببینی و بخوانی!
اما وبلاگ نوشتن فرق میکند!
تو هم برای خودت داری مینویسی هم برای مخاطبینی که چند لحظه بعد و تا … مدتها بعد به وبلاگت میرسند و میخوانندش!
مطلبت را میخوانند و با تو همزاد پنداری میکنند، نظر میگذارند و تو را به وبلاگشان دعوت میکنند تا تو هم نوشته هایشان را بخوانی! آنها را بفهمی و برایشان نظر بگذاری.
عزیزجان! کلا نوشتن کار خوبی است! افتاد!؟ :)
(لحن بیانم شوخی بود ها! )
این که میگویم “نوشتن خوب است” را وقتی خیلی خوب حس میکنید که شما هم مدتی نوشته باشید و طعم خوش “ابراز وجود” را چشیده باشید!
ابراز وجود که میگویم منظورم اینهاست:
نظر دادن، حرف زدن، مطرح کردن نظرات، طرح ایده ها، به اشتراک گذاشت خاطرات و لحظات خوش یا ناخوش با دیگران و …
ما انسان هستیم و تفاوت ما با حیوانات و دیگر موجودات شاید همین باشد! “میتوانیم حرف بزنیم”
زندگی که همه اش : خوردن و خوابیدن نیست!
باید حرف بزنی!
حرف بشنوی، عقایدت را به دیگران بگویی و عقاید دیگران را بشنوی، بفهمی و بفهمانی ، درک کنی و دیگران را هم به درک های جدیدی از زندگی برسانی!
و این ” درک کردن” خیلی قشنگ است!
وقتی به درک تازه ای از زندگی میرسی یعنی متولد شده ای!
حالا برو از سرخیابان برای دلت یک کیک کوچک خوشگل و خوشمزه بخر و رویش شمع بگذار!
نه به تعداد سالهای عمرت! نه! این کیک تولد فرق میکند!
به تعداد درک های جدیدی که تا بحال از زندگی داشته ای شمع بگذار!
بعدش بنشین و یک دل سیر سوختن این شمع ها را نگاه کن!
فقط یادت باشد قبل از آب شدن کامل، فوتشان کنی . . .
ببین! زندگی ما هم به همین سادگی و به همین سرعت میگذرد!
ای کاش در زندگی مان به درک های زیادی برسیم!
اینجوری هیمنطور که شمع های بیشتر نور بیشتری میدهند؛ زنده بودن ما هم به دنیا نور بیشتری میداد!
هی روزگار . . .
هی جوونی . . .
فکر کنم برای یادداشت اول خیلی حرف زدم و زیادی بالای منبر رفتم!
خدای خوبم از تو ممنونم که این فرصت را برایم ایجاد کردی که بنویسم . . .
این یک شروع ساده!
به امید خودت
یاعلی